مرتضی کوشید «موسیقی لوس آنجلسی» را برجسته کند

مرتضی کوشید «موسیقی لوس آنجلسی» را برجسته کند
گفتگویی درباره سهم هنرمندان درهمخوانی با خواسته های امروز مردم ایران

داریوش میر احمدی

مرتضی برجسته خواننده وآهنگساز پرکار، محبوب و مردمی بعد ازارائه آخرین ترانه اش با پیامی انسانی و با نام بسیار پرمعنای «وقتشه» به یکار موثر دیگری نیز دست زد در مصاحبه ای با شبکه صدای امریکا که نه تنها زبان گویای اهل موسیقی در لوس آنجلس شد بلکه به بهره برداری ها و سوءاستفاده ها و حتی بهتان و زشتگویی های ناآگاهان و عوامل حکومت در دشمنی و ستیز سیاسی با هنرمندان خوب و مسئول خارج از کشور به ویژه موسیقی پردازان و موسیقی شناسان ساکن لوس آنجلس اشاره هائی اصولی و عینی کرد و به نظر من بعد از سالها یکی از آن گروه خوانندگان محبوب و مسئولی که ناچار به مهاجرت در اوائل انقلاب شدند، مرتضی به خوبی به حمایت از همه آنها و ارزش های موسیقی خارج از کشور پرداخت و اهمیت موسیقی مورد اتهام حکومت به عنوان موسیقی لوس آنجلسی را مطرح وآنرا «برجسته» کرد و به آن اعتبار شایسته اش را به نمایندگی همکاران خود بازگرداند.
اما در مورد ترانه بسیارخوب جدید مرتضی بنام «وقتشه با هم حقمون را پس بگیریم» از شما دعوت می کنم این ترانه را هرروز گوش کنید… و اما من در این سطرهای محدود نوشته ام میخواهم بیشتر به مصاحبه او بپردازم که تجزیه و تحلیل آن به یک صفحه روزنامه نیاز دارد. لذا تصمیم گرفتم بجای تجزیه و تحلیل و بحث و اظهارنظرهای شخصی خود در مورد این مصاحبه فقط به بازگوکردن جملاتی انتخاب شده از سخنان مرتضی و نفردوم مورد مصاحبه یک کارشناس موسیقی دیگر بنام بهراد توکلی بپردازم و قضاوت را به عهده اهالی موسیقی درلوس آنجلس و امریکا و شما خوانندگان بگذارم تا هم از طولانی شدن مقاله و هم از بیان نظرات شخصی خود پرهیز کرده باشم چرا که هر دو آقایان و تهیه کننده برنامه بخوبی از عهده مقصود برآمده اند. این نوشته درواقع یک «کلاژ» از یک مصاحبه است که امیدوارم مورد قبول دوستان قرارگیرد:
سوال تهیه کننده و مجری برنامه مهدی آقازمانی: آقای مرتضی برجسته، آقای بهراد توکلی، هنرموسیقی امروز ایران در داخل و خارج کشور تا چه اندازه همراه وهمسو با خواست مردم داخل و اعتراض های عمومی و فراگیرآنها قرار دارد؟
مرتضی برجسته: هنر وسیاست گاهی دربرابرهم قرار می گیرند و یکدیگر را رد میکنند ولی میتوانند درکنار هم نیزقرار گیرند. ما یک هنر نمایشی وهنر برای هنر داریم و یک هنر مسئول و مردمی… روز اولی که حکومت موسیقی را حرام اعلام کرد ما خوانندگان را ناچار به ترک کشور کرد ولی فعالیت مردمی ما را که مورد حمایت هیچ گروه سیاسی یا سرمایه داران نبود و از روی عشق و علاقه تعدادی حدود دوازده نفر ما انجام گرفت بها نداد، آنرا به مسخره گرفت ونام موسیقی لوس آنجلس و مبتذل به آن داد… اما همین حکومت نخست از موسیقی «مارشی» و انقلابی به سود مقاصد خود استفاده کرد و آنرا حلال اعلام کرد!؟ ولی در نهایت موسیقی پاپ در شرایط خفقان و به دلیل خواست مردم مورد توجه قرار گرفت و سرانجام خود حکومت ناچار شد در داخل خوانندگان خود را روی صحنه ببرد که کمتر مورد اقبال مردم واقع شد ولی در نهایت حکومت به این افراد و خوانندگان خودی نیز رحم نکرد و بسیاری از آنها را طرد کرد.

بهراد توکلی: موسیقی که حکومت نام «لوس آنجلسی» روی آن گذاشت درکشور مورد استقبال قرارگرفت چون مردم غم دیده و جا خورده از وضع موجود دنبال شادی می گشتند و از بافت پرتحرک و شاد موسیقی خارج از کشور استقبال کردند…
مهدی آقازمانی: موسیقی خارج کشور چقدرسیاسی ومیهنی و اعتراضی بوده؟
مرتضی برجسته: ما نه می توانستیم و نه میتوانیم دربرابرخواست ملت خود که گرفتار فقر، گرانی، مواد مخدر، فحشا و و بوده اند ساکن بنشینیم یا خسته شویم. ما نباید خسته شویم… خواننده صادرکردند به همین لوس آنجلس که ما وموسیقی خارج از کشور را از بین ببرند اما شکست خوردند. من 38سال پیش خواندم که (جان فداکن، خون بپاکن) و امروز میخوانم که «وقتشه با هم حقمون را پس بگیریم».
مهدی آقازمانی: تعداد آهنگ و ترانه های تازه میهنی و اعتراضی اینروزها زیاد شده آیا حرکت موسیقی خارج از موسیقی شاد و عاشقانه به سوی موضوعات اعتراضی، میهنی، همگرائی و مقاومت و ایستادگی در برابردیکتاتوری حکومت میتواند خواست مردم ایران را تامین کند؟
مرتضی برجسته: هنر ردپای سیاست را دنبال و از مردم تبعیت می کند. ما خوانندگان خارج کشور همیشه در لابلای موسیقی شاد هم پیام های مردمی و میهنی داده ایم.
بهراد توکلی: رابطه مردم داخل وخارج به ویژه هنرمندان تقریبا قطع است. درداخل متاسفانه به دلیل فشارحکومت هنرمندان نتوانسته اند وظیفه اجتماعی خود را انجام دهند. هنرمند می تواند کارهنری خود را مستقل وهنرمندانه انجام دهد اما مسئولیت اجتماعی و مردمی خود را نیز درکنار آن ازیاد نبرد..
مهدی آقازمانی: سرود ای ایران همچنان رایج و مورداستقبال مردم است..
مرتضی برجسته: برای آنکه از ایران سخن میگوید و آزاد ومستقل ومردمی است.
بهراد توکلی: مردم هرآنچه را که رژیم میخواهد کنار بگذارد یا تغییردهد مورد حمایت قرارمیدهند و درلجبازی و مخالفت با رژیم هنوز درهمه جا درموقع پخش سرود ایران به احترام بر میخیزند.
مرتضی برجسته: به همین دلیل است که مردم با وجود این همه خواننده ساخت حکومت هنوز به همان خوانندگان قدیمی مهاجر بها میدهند و آنها را دوست دارند… موسیقی مکان و زمان ندارد همگانی وهمه مکانی است.