یادم هست، دمیس روسس خواننده یونانی تبار برای اجرای 3 کنسرت به ایران آمده بود، در سالهای قبل از انقلاب آنروزها که سوپراستارهای بین المللی به ایران می آمدند، آنروزها بیژن قادری یک نوازنده هنرمند بود، که هم در تالار رودکی می نواخت وهم برای خوانندگان روز آهنگ می ساخت.
خودش می گوید من ارکستر «لیتلز» را در ایران راه انداخته بودم، خواننده گروه ابی لیتلز بود، که صدایش عجیب شبیه دمیس روسس بود و آهنگهای محبوب این خواننده را می خواند، من آنروزها آهنگهایی به سبک صدای دمیس می ساختم، که ابی با مهارت می خواند. و در برنامه فرشید رمزی پخش می شد، من چون جنس صدای دمیس را دوست داشتم، وقتی او برای اجرای کنسرت به ایران آمد، من یک آهنگ با پیانو ساختم و از طریق دوستان خوب هاراپوریان وهوشنگ جلالی، آنرا به دست دمیس رساندم. دلم می خواست او این آهنگ را بخواند، وقتی کاست را به دستش رساندند، رو به ارکستر خود کرد و به شوخی گفت یک آهنگساز ایرانی برای من آهنگ ساخته! من بلافاصله گفتم موزیک زبان خاصی ندارد، زبان اش بین المللی است، شما ابتدا گوش بدهید و بعد قضاوت کنید، دمیس آن شب آهنگ را گوش میدهد، خیلی تحت تاثیر قرار می گیرد، من و ابی لیتلز را به کنسرت خود دعوت کرد، ما را در جایگاه مهمانان ویژه نشاند بعد در پشت صحنه ضمن عذرخواهی از من گفت حاضری با من به فرانسه بیایی تا این آهنگ را ضبط کنیم، گفتم من امکان خروج از ایران را ندارم.
دمیس آهنگ را با خود برد و بعدها متوجه شدم، که با تغییراتی آنرا خوانده، حالا من بعد از سالها می خواهم همان آهنگ را با صدای ابی لیتلز که در لس آنجلس زندگی می کند، ولی فعالیت هنری ندارد ضبط کنم.
بیژن قادری درباره فعالیت هایش در ایران میگوید من بعد از انقلاب دو سالی رهبری ارکستر سمفونیک را عهده دار بودم، ولی بعد خودم کناره گرفته و به خارج آمدم، سالهاست در لس آنجلس زندگی می کنم و آثار خوبی در اینجا ساختم، که از جمله آهنگ ماندنی قبله من ایران بود، که بعنوان یک سرود چند خواننده معروف با حمایت داریوش آنرا اجرا کردند.
چند سالی است درکاباره ها و کافه رستوران ها می نوازم و به زبان های مختلف می خوانم، گرچه اینروزها قدر کارهنری را آنگونه که باید نمی دانند.